تأثیر خودمدیریتی بر کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به آسم

پیش‌زمینه و هدف: آسم شایع‌ترین بیماری مزمن در دوران کودکی است و یکی از شایع‌ترین علل مراجعه به اورژانس و بستری شدن در بیمارستان می‌باشد که عواقب بهداشتی و اقتصادی جدی به دنبال دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر خود مدیریتی بر آسم کودکان 7 تا 12 ساله می‌باشد. مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که به مدت 12 هفته بر روی 70 کودک سن مدرسه مبتلا به آسم مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی ایمونولوژی و آلرژی مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینا ساری در سال 1394 انجام شد. نمونه‌های که معیارهای ورود به این مطالعه شامل تشخیص قطعی آسم توسط پزشک متخصص ریه، سن بین 7 تا 12 سال، توانایی ذهنی برای آموزش و عدم وجود بیماری‌های سیستمیک جدی را داشته‌اند بعد از همسان‌سازی ازنظر سن، جنس و دوره ابتلا به بیماری به به‌صورت تصادفی به دو گروه 35 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. به گروه مداخله برنامه عملی نوشتاری جهت انجام خود مدیریتی بر اساس علائم در منزل داده شد. این مطالعه به‌صورت دوسوکور انجام گردید و مشارکت‌کننده و تحلیل‌گر نسبت به گروه‌ها آگاهی نداشتند. پیامد اولیه مطالعه، تعداد روزهای غیبت از مدرسه در طی یک ماه گذشته و سه ماه آینده و پیامد ثانویه FEV1 در ابتدا و انتها دوره مطالعه می‌باشد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت یافته‌ها: دو گروه ازنظر سنی و جنسی همگن بودند. نتایج نشان داد که تعداد دفعات غیبت از مدرسه بین دو گروه قبل از مداخله (444/0=P) و بعد از مداخله (299/0=P) اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. بررسی حجم بازدمی تحت‌فشار در ثانیه اول (FEV1) در قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معنی‌دار را در بین دو گروه نشان داد (004/0=P). نتیجه‌گیری: استفاده از برنامه عملی نوشتاری بر تعداد دفعات غیبت از مدرسه مؤثر نیست ولی می‌تواند باعث بهبود حجم بازدمی تحت‌فشار در ثانیه اول گردد.